Carmageddon Max Damage

1
Review tevens na te lezen via blog op http://www.pressxtorevive.com/carmageddon-max-damage/
Meningen over deze game zijn altijd welkom in dit topic!


We hebben er drie jaar langer op moeten wachten dan onze PC gamende collega’s, maar vanaf vandaag kunnen ook consolegamers aan de slag met de reïncarnatie van het Carmageddon uit 1997; Carmageddon Max Damage. Loonde het echter de moeite om dit spel van onder het stof te halen en kan het ook de huidige generatie bekoren?

Gamers die geboren zijn in de jaren ’90 zullen zich vermoedelijk weinig tot niets herinneren van het uitkomen van deze game, maar het deed destijds flink wat stof opwaaien. Politieke partijen van verscheidene landen (waaronder Duitsland en VK) weigerden om de game goed te keuren voor release. De insteek van de game is immers om zoveel mogelijk voetgangers of andere levende wezens aan gort te rijden. De oplossing waarmee Stainless games toen kwam aanzetten, zorgde mee voor de hype die rond het spel ontstond. In die landen waar het origineel verboden werd, pasten ze de game aan door de voetgangers te vervangen door een zombie equivalent, die op hun beurt voorzien waren van groen bloed. Op zich een bizarre tussenoplossing, maar blijkbaar volstond het om het spel vrij te geven. Niet veel later kwamen de makers echter met een patch die te downloaden was via hun site met de optie om de zombies opnieuw om te toveren tot levensecht cannon fodder.

Blast from the past
Als er één gevoel is dat je zal krijgen bij het spelen van deze game – of toch zij die het origineel gespeeld hebben – is het nostalgie. Zeker bij aanvang van het spel, waarbij je een soort tutorial level voorgeschoteld krijgt. Hierbij komt onmiddellijk de typische stijl naar voren van de oudere games; een stad met hoge gebouwen en bijzonder veel voetgangers. Tevens aanwezig is het befaamde stadium waarbij je een heel football team kan omleggen, cheerleaders incluis.
Image
Allemaal leuke knipogen naar het spel uit de jaren ’90, maar spijtig genoeg vervaagt dit gevoel na een half uurtje spelen en treedt er daarna vooral verveling op. Dat heeft in mijn ogen ook te maken met de hele opzet van het spel. De bedoeling is steeds een race te winnen en hoewel dit op verschillende manier kan gebeuren, blijft het best een saaie vertoning. Je kan een race winnen door je tegenstanders uit te schakelen, door alle voetgangers om te leggen of gewoon door op de ouderwetse manier de race te winnen. Alle circuits uit het origineel zijn aanwezig, uitgebreid met enkele nieuwe. Daarnaast werden de circuits ook aangepast in grootte en valt er best wel wat te ontdekken. Dit brengt wel met zich mee dat de laadtijden voor iedere race ontiegelijk lang zijn. Met mijn timer in de hand was de kaap van 60 seconden lang geen uitzondering. Als je dan kijkt naar de grafische afwerking – die niet mee kan met hedendaagse games – kan je jezelf hierbij toch ernstige vragen stellen.

Keep it steady
Aan voertuigen alleszins geen tekort in dit spel. De oude vertrouwde zijn opnieuw van de partij, ditmaal uitgebreid met een aantal nieuwe voertuigen. Net als vroeger gebeurt het verwerven van de voertuigen door deze tijdens een race in de vernieling te rijden. Wanneer dat gebeurt, kan je het voertuig toevoegen aan je garage. Elk voertuig kan je upgraden en ook van een ander kleurtje voorzien. Het upgraden van je voertuig heeft wel degelijk zin, maar het lijkt een gemiste kans om het voertuig niet meer te kunnen pimpen. Een toevoegen als in Rocket League had best leuk geweest, waarbij je het voertuig met accessoires zou kunnen uitdossen.
Veel kan ook gezegd worden over de voeling met het voertuig. Eén van de game modes is dat je de race dient te winnen door effectief x-aantal laps te rijden. Hoe makkelijk dat ook lijkt, werkt het bij tijden bijzonder irritant. De wegligging – van de meeste wagens – is immers bijzonder gevoelig. Bij het minste tegensturen of bump in the road ben je gegarandeerd de controle over het voertuig kwijt. Reken daarbij dat alle tegenstanders het steeds volledig op jou gemunt lijken te hebben en je zal gauw in enkele situaties terechtkomen waarbij je maar moeilijk je wagen terug op de rails zal krijgen.

Classic Carma
De game modi zijn al kort aan bod gekomen, maar het verschilt toch ten opzichte van het origineel. Daar waar je vroeger elke race kon beslechten door je tegenstanders uit te schakelen, bestaat nu elke deeltje uit de carrière modus uit drie tot vier subdivisies. De leukste blijkt telkens de classic carma modus, waarbij je zelf kan kiezen hoe je de wedstrijd wil winnen. Daarnaast volgen er ook andere opties zoals checkpoint stampede en ped chase. Twee modi die in se hetzelfde van je vragen. Bij de ene moet je als snelste doorheen een aantal checkpoints hossen, bij de andere moet je om het snelst de aangeduide voetganger(s) neermaaien met je voertuig.
Dan heb je ook nog car crusher waarbij punten krijgt voor het vernielen van een tegenstander, maar het jezelf ook punten kost als je door iemand anders vernield wordt. Death Race lijkt mij duidelijk te zijn; je moet gewoon zorgen dat je de laatste bent die blijft rijden. Als laatste modus heb je dan nog fox ’n hounds al snap ik niet goed waarom ze deze ooit in het leven geroepen hebben. Bekijk het een beetje als tikkertje, maar dan onoverzichtelijk. Bij aanvang krijgt één speler zijn wagen een fluorescerend blauw kleurtje en moet je zo lang mogelijk uit de klauwen van je tegenstanders zien te blijven. Door zo lang mogelijk te ontsnappen bouw je punten op. Wie de blauwe wagen raakt, krijgt zelf dat kleurtje en moet op zijn beurt ontsnappen. Op papier lijkt het een prima toevoeging, maar net door de besturing van de wagens wordt het vaak een onmogelijke opdracht. Zeker wanneer alle wagens in een pak zitten en er voortdurend gewisseld wordt van kleur. Op dat moment wordt het niet doenbaar om weg te raken en kan je soms niet anders dan het event te herstarten uit pure frustratie.
Image
Online
De online modus kan het spel nog enige redding bieden. Zelf heb ik enkele races kunnen afronden tegen echte spelers en dat bleek een pak leuker te zijn dan de carrière modus. Je tegenspelers zijn in dit geval een pak slimmer en de spreiding van aanvallen is ook veel beter, niet iedereen probeert altijd jouw wagen uit te schakelen. De bevolking van de servers was best mager, maar dat kan ook te maken hebben doordat de game toen nog niet officieel verschenen was. Het vinden van een tegenspeler verloopt vlot, maar ook hier speelt de laadtijd van een level het spel weer parten.

Carmageddon Max Damage biedt een prachtige reïncarnatie aan van het origineel uit 1997, maar ook niet meer dan dat. Op sommige vlakken werd er net iets te veel copy paste gedaan en wordt er te weinig vernieuwing gebracht. Humor speelt nog steeds een grote rol bij het spel, al lijkt deze wat meer platvloers geworden te zijn. Al kan een verklaring ook zijn dat ik als twaalfjarige net iets meer van pipi en kaka humor hield dan nu ;).
Image