BozeGozerXrd wrote:Ik snap dat het klote is dat ze je zoiets flikken, maar kun je niet gewoon met de honden naar de winkel of eerst met de honden en daarna om het dat karton? Zoveel tijd is daar toch niet mee gemoeid? Of met je honden naar de buren gaan en vragen of zij er mee willen wandelen en dan alsnog gelijk naar de winkel gaan.
Elexus wrote:Kinda what he said.
Het zijn honden uit het asiel, niet mijn honden, en je mag enkel in het park waar de vestiging is wandelen. En het gaat hem hier om het idee. Ik heb niet gezegd dat ik ging wandelen, ik heb niet beloofd dat ik ging wandelen, ik heb zelfs niet gezegd dat het zeker is dat ik woensdag of donderdag zou gaan om dat karton, maar omdat mijn zus in feite niet alleen mag wandelen (daddy's orders) en iedereen hier direct assumpties maakt van bepaalde dingen die ik terloops zeg en dan in mijn plaats beslissingen neemt ben ik de schuldige...
En moest ik gaan vandaag, neemt dat ongeveer 4uren in beslag om allemaal te doen, minimum...Dus terug thuis bij avondeten, zo heb ik veel aan mijn dag, hé?
--- En mijn zus maakt het nu nog erger, ze gaat alleen (plots mag ze wél alleen buiten gaan van mijn vader) en als er iets gebeurt tja, dan ben ik schuldig omdat ik niet mee ga, ik kan evengoed al mijn graf graven...
ShAmPi wrote:Mijn zus zou allesinds voor een beetje karton gaan...
Anyway over die lapperdetop?
How come dat je die MOET delen?
Is die laptop volledig van je eigen geld aangekocht?
Mijn laptop
is niet mijn eigendom. Mijn "vader" (lees: ouders) kocht hem dus hij kan uiteindelijk beslissen. Ik kreeg de laptop voor mijn studies, na mijn studies kwam die zever dat die laptop niet voor mij was.... Maar hier gaat het hem om het feit dat we 2 laptops hebben voor 3 mensen. Dus ik deel hem met mijn broer die een thesis moet schrijven etc.
--- Ik ga voor het zeker te zijn zomaar niet op de PlayStation ... leuk ...
+/- Omdat mijn zusje nu weg is, moet ik waarschijnlijk niet de laptop delen, omdat mijn broer mijn zus haar laptop kan gebruiken...
--- Ik voel letterlijk de spanning van mijn vader in deze situatie...
--- Ik voel me ongemakkelijk en triestig...
--- Ik ga nooit meer mijn plannen vertellen aan iemand hier, nooit meer, 't wordt toch altijd terug in mijn gezicht gesmeten, zo maak ik ook geen mensen afhankelijk van mij, want ik moet om dat karton gaan voor mijn broer en ik zou moeten naar buiten gaan voor die honden, best dat ze het allemaal in het vervolg zelf maar gaan doen zolang ik hier nog woon ...
